Damska koszula, zanim weszła w skład bielizny osobistej, była najzwyczajniej w świecie górną częścią stroju kobiecego, widoczną, choć częściowo przesłanianą innymi szczegółami garderoby. Kiedy przyszła moda na odzienie wierzchnie bardziej zabudowane, koszula stawała się coraz to mniej dostrzegalna, w końcu w każdym calu ukryta pod suknią czy też bluzką. Niemniej jednak noszono ją dalej ze względu na asekurację przed chłodem i dla komfortu, albowiem w większości wypadków była uszyta z tkaniny delikatniejszej aniżeli suknia wierzchnia, wielokrotnie sztywna oraz szorstka.
W ten sposób koszula stała się detalem damskiej bielizny osobistej. Dla komfortów szyto koszule o coraz to prostszym kroju i pokaźniejszym dekolcie. Pomimo, iż koszula była na zewnątrz niewidoczna, nieodmiennie zdobiono ją haftami i koronkami - wypróbuj https://hurtownia-lorena.pl/sukienki. W czasie międzywojennym były to już koszulki na ramiączkach, ozdabiane koronkowymi wstawkami. Długość koszuli dostosowana była do długości sukni odpowiadającej aktualnej modzie, innymi słowy stawała się generalnie coraz krótsza. W latach trzydziestych XX wieku zaczęto szyć koszule z dzianin oraz tanin z włókien chemicznych, początkowo nylonu, w następnej kolejności syntetycznego jedwabiu oraz tzw. szermezy.